Utwór religijny według pieśni K. Hofmana z wodewilu „Kościuszko pod Racławicami” W. L. Anczyca (1880). Słowa polskie napisał Andrzej Cymorek.

W Śpiewniku Ewangelickim nr 420.

Jest to ta sama melodia, do jakiej Władysław Syrokomla (właść. L. Kondratowicz) napisał tekst pieśni „Z Ojcem przedwiecznym” (ŚE nr 169).

(Kliknij na powyższy obraz; plik PDF z nutami otworzy się lub „ściągnie”, zależnie od ustawień Twojej przeglądarki)

Podam teksty obu pieśni dzielących tę sama melodię.

Grzechu moc dręczy lud zaślepiony,
Pociesz, ach pociesz naród strapiony.
Weź mnie na nowo w swe zmiłowanie:
Królu i Panie!
Królu i Panie!

Dokąd obrócę oczy stęsknione,
Wszystko, ach wszystko grzechem splamione.
Ty tylko pojmiesz me narzekanie
Królu i Panie!
Królu i Panie!

Wszyscyśmy wpadli w grzechu niewolę,
Opłakujemy swoją niedolę;
O, raczże sprawić z grzechów powstanie:
Królu i Panie!
Królu i Panie!

Dodaj nam siły powstać, nie zginąć,
Sidła zwodnicze grzechu ominąć
Przy Twych nakazach wierne wytrwanie:
Królu i Panie!
Królu i Panie!

My w Tobie ufność swą pokładamy,
O Twą opiekę teraz błagamy;
Wysłuchaj dzieci swoich wołanie:
Królu i Panie!
Królu i Panie!

---

Z Ojcem Przedwiecznym stolicę dzieli,
Na twarz padają przed Nim anieli.
Na Jego imię piekł się trwoży,
Oto Syn Boży, oto Syn Boży.

Obarczon krzyżem, w koronie z cierni,
Dręczą Go ludzie niemiłosierni.
Krew płynie z czoła, łza tryska z powiek,
Oto Bóg – Człowiek, oto Bóg – Człowiek.

Ty, który ludzkość wziąłeś w swą pieczę,
Na krzyż przybity Boże – Człowiecze!
Wejdź nam do serca, niech się w nim wzbudzi
Miłość do ludzi, miłość do ludzi.

A gdy w naszego życia zawodzie
Krzyż nas obarczy, a cierń ubodzie,
Godnie przebywać drogi cierniste
Pomóż nam, Chryste, pomóż nam Chryste!