Przykład siódmy

Jest to narzędzie dokonujące sumowania sygnałów od 20 źródeł w 40 000 (!) punktów przestrzeni. Zadanie to z pewnością przerasta możliwości nawet biegłego rachmistrza z kalkulatorem…

Każde ze źródeł jest opisywane za pomocą kilku podstawowych parametrów; wśród nich znajduje się położenie źródła w umownym układzie współrzędnych (rubryki „odległość x lub y”). Podaje się kierunek promieniowania anteny, a charakterystyki promieniowania (te same, o których była mowa w przykładzie 3) wprowadza się do odpowiednich kolumn arkusza charakterystyki, widocznego na zakładkach w dolnej części ekranu.

Po naciśnięciu przycisku „Twórz rysunek” rozpoczyna się kilkuminutowy proces obliczeń sumy sygnałów dla każdego ze wspomnianych 40 000 punktów (są to kwadraty terenu wokół stacji radiowej, każdy o boku 0,5 m). Do tego celu stworzony został program w wewnętrznym języku VBA/Excel, zapisany wewnątrz skoroszytu.

Wyniki obliczeń, będące sumą sygnałów uwzględniającą charakterystykę, położenie i ukierunkowanie anteny, a także moc promieniowania radiowego, są zapisywane do poszczególnych komórek tabeli.

Spojrzenie na taką tabelę przy odpowiednio małym powiększeniu daje ciekawy efekt: wyniki wpisane do poszczególnych komórek przekraczają pewna wartość graniczną (wynika z przepisów prawa) lub jej nie przekraczają – całość układa się we wzorek, który odpowiada kształtowi obszaru, w którym ta wartość graniczna jest przekroczona (rys.).

Jednak taka ilustracja nikomu nic by nie mówiła, konieczne jest uzyskanie obrazka dającego się wprost nanieść na mapę terenu.

Do tego celu wykorzystano ponownie wykresy radarowe Excela, jednak w jeszcze bardziej nietypowy sposób, niż opisywałem w przykładzie 3. Tym razem wykres zawiera aż 200 serii danych, co jest swoistym rekordem wśród znanych mi aplikacji. Jeżeli każdą z kolumn wyników zawartej w tabeli „tabela_danych” przypisać do jednej serii danych na wykresie radarowym, powstaje obraz jak na kolejnej ilustracji:

Okręgi koloru szarego określają odległości od anteny „zerowej”; tu odległości te są ograniczone do 100 m, bo mniej więcej taki promień ma obszar terenu, w którym wystąpi przekroczenie wartości granicznej.

Tego rodzaju wykres, potraktowany jako obraz metaplikowy, może być przeniesiony do aplikacji graficznej i wykorzystany do projektowania. Pokazuje to przykład, na którym kolorem czerwonym, zielonym i błękitnym obrysowano trzy różne strefy; każda z nich została uzyskana za pomocą opisywanego tu skoroszytu Excel.